گاهی شکستن حرمت قانون ، قبح خود را از دست می دهد

 و روشن ترین مسائل و حقوق آن هم از سوی پر مدعا ترین افراد ، نادیده و زیر پا  قرارمی گیرد .  

((  نوبت ))   یکی از این هاست .

کسی که در صف نان و شیر وایستگاه اتوبوس است .

کسی که برای مراجعه به پزشک ، آزمون استخدام ، تعمیر وسیله نقلیه ((نوبت)) گرفته است

کسی که برای گفتن حرفی یا پرسیدن نکته ای در انتظار وقت خویش است .

از (( حق تقدم)) برخوردار است .

 نه هر که با بازو ، قویتر و به اندام درشت تر و به صدا کلفت تر و به جیب پولدار تر حق بیشتری دارد! ...

در این صورت سنگ روی سنگ بند نمی شود و جامعه گرفتار قلدری و قلدران می شود .

این  که کسی به حق تقدم و نوبت دیگران بی اعتنایی کند و تنها به پیش بردن کار خود بپردازد .

نشانه بی فرهنگی و جهالت است . هر چند نام آن را زرنگی بگذارد !

 مردانگی و غیرت ایجاب می کند که نه خودمان حق و نوبت دیگران  را پایمال کنیم . نه اجازه دهیم در کنار ما و جلوی چشم و بیخ گوشمان ،

خیلی راحت حق دیگران تضییع شود و ما عکس العملی نشان  ندهیم .

اگر هر کس به نوبه خود ، نوبت را مراعات کند و جلوی تجاوز به حریم و حقوق دیگران را بگیرد ،

زور مجال بروز و ظهور نمی یابد طاغوت ها و طاغوتچه ها جای مجال و زمینه رشد می یابند که افراد جامعه ،

گرفتار بیماری ((به من چه مربوط است)) بشوند . حریم  ((نوبت)) و حرمت ((قانون ))  را پاس بداریم !